അന്ന്...

ഇതുവരെ പോയിട്ടില്ലാത്തിടത്ത്,
ദൂരെയെവിടെയോ ഒരു മൊട്ടക്കുന്നുണ്ട്.
ആരും പോകാനില്ലാതെ,
അത്രമേൽ അനാഥമായത്...

ജീവിതത്തീന്ന്
ഇറങ്ങിയോടാൻ തോന്നുമ്പോഴൊക്കെ
അവിടൊരു മഴ പെയ്യും.
വെന്ത മണ്ണിനെ നനയ്ക്കും,
പച്ചകൊണ്ട് പുതയ്ക്കും,
വെള്ളയും,
ചോപ്പും,
മഞ്ഞയും
പൂക്കൾ നിറയ്ക്കും,

ഒരു വാൻഗോഗ് പെയിന്റിംഗ് പോലെ
ആ കുന്നവിടെ എന്നെക്കാത്തു കിടക്കും...

എനിക്കൊരു ദിവസം വരും...
അന്ന്,
ഞാനെന്നെ
അവിടെക്കൊണ്ടു മറന്നു വയ്ക്കും...!!!